درباره قله فیل زمین:
قله فیل زمین با ارتفاع تقریبی ۳۳۵۰ متر در البرز مرکزی بر روی خط‌الراسی شرقی غربی قرار دارد که از قله گل زرد و سیاه‌پلاس یا کوه کبود در شرق شروع شده و به قله فیل زمین و گاوبینی می‌رسد و در ادامه به سمت غرب از قلل سرسیاه‌غارها، پرسون، ریزان، آتش‌کوه، مهرچال، پیرزن کلوم و همهن عبور می‌کند.
از فراز این قله بجز خط‌الراس ذکر شده و قله‌های آن که از شرق به غرب کشیده شده است، گردنه ماشین روی قوش خانه، دیواره جنوبی کوه کبود و جبهه غربی دماوند در شرق دیده می‌شود. دشت لار و قله‌های آن همچون زرشکی، آسمان کوه و خط‌الراس دوخواهرون در شمال و همچنین منطقه لواسان بزرگ در جنوب قابل رویت می‌باشند. در غرب قله نیز ادامه مسیر خط‌الراس و در صورتی که هوا مناسب باشد تا سرکچال و خلنوها دیده می‌شود.
مسیرهای صعود:
مسیرهای متفاوتی برای صعود این قله از روستاهای لواسان بزرگ، علائین و ایرا وجود دارد که می‌توانم به مسیرهای زیر اشاره کنم. راه‌های اصلی دسترسی به این روستاها از سمت جاجرود و رودهن میسر می‌باشد.
- روستای لواسان بزرگ- گردنه نارده- قله فیل زمین
- روستای لواسان بزرگ- قله گاوبینی- قله فیل زمین
- روستای علائین- قله نارده- قله فیل زمین
- روستای ایرا- گردنه نارده- قله فیل زمین
- روستای ایرا- گردنه سیاه‌پلاس- قله فیل زمین
مسیر در نظر گرفته شده در این برنامه از روستای لواسان بزرگ به سمت یال گردنه نارده و سپس صعود به قله فیل زمین از یال جنوبی قله می‌باشد.
شرح برنامه:
صبح به سمت محل تجمع گروه حرکت می‌کردم و توی این فکر بودم که با بارونی که دیشب اومد امروز یه برنامه اکسیژن و قشنگ در پیش خواهیم داشت! بیشتر از ۳ ماه شده که به دلایل مختلف با سرپرست و مربی خوبم برنامه نرفتم و خوشحالم که دوباره همراهش میشم. بعد از رسیدن همه اعضای گروه ساعت ۵:۴۵ از تهران به سمت جاجرود حرکت می‌کنیم. از جاجرود به سمت جاده سد لتیان رفته و در ساعت ۶:۵۰ به بقعه امام‌زاده سلطان خواجه احمد در روستای لواسان بزرگ می‌رسیم.
پس از آماده‌سازی اعضای گروه ساعت ۷:۱۰ از خیابان مجاور امام‌زاده برنامه را شروع می‌کنیم. هوا نیمه ابری است و خنکی و طراوت خاصی دارد. قسمت‌های ابتدای مسیر آسفالت است و پس از مدتی جاده خاکی می‌شود. قله فیل زمین در مه فرو رفته است…
در ادامه لازم است از رودخانه عبور کنیم و مسیر را به سمت شرق ادامه بدهیم. مطابق معمول همه منتظرن یک نفر بیفته توی آب که انتظارها بی نتیجه موند! مقداری از مسیر را در کنار رودخانه پیموده و سپس راه مال‌رو به سمت چپ مقداری از رودخانه فاصله می‌گیرد.
ادامه مسیر از میان درختان و باغ‌های زیبای روستا که شکوفه داده‌اند و زیبایی مضاعفی به مناظر داده‌اند عبور می‌کند. از اینجا مسیر یال منتهی به قله فیل زمین سفیدپوش دیده می‌شود.
ادامه این مسیر دوباره به رودخانه می‌رسد که سیل‌بندی هم در آنجا قرار دارد. از رودخانه عبور کرده و ساعت ۸:۳۰ کنار سنگی که بالای سیل بند قرار دارد برای صبحانه توقف می‌کنیم.
پس از صرف صبحانه ساعت ۹:۰۰ آماده حرکت شده و از پاکوب یال سمت راست رودخانه حرکت می‌کنیم. یکی از یال‌هایی که برای صعود مناسب‌تر است را انتخاب کرده و به سمت گردنه ارتفاع می‌گیریم. کم کم قله و مسیر آن از مه خارج می‌شود و گهگاه نم نم خفیف باران که از اطراف به ما می‌رسد هوای دل انگیزی را رقم می‌زند. یال نسبتا پرشیبی را بالا رفته و در انتهای آن، قبل از رسیدن به گردنه، قسمتی از مسیر را به سمت شمال تراورس کرده و از مسیر مناسب به روی خط‌الراس می‌رویم.
نرسیده به خط‌الراس زمین پوشیده از برف است و مشخص است که لایه بیرونی آن مربوط به بارندگی شب گذشته می‌باشد. در اینجا دماوند باشکوه رخ زیبای خود را می‌نمایاند و همه ما را محو عظمت خود می‌کند. ادامه این خط‌الراس به سمت شمال به قله فیل زمین و امتداد آن به سمت جنوب به گردنه نارده و قله فرعی نارده می‌رسد.
باقیمانده مسیر را از روی خط‌الراس و از کنار نقاب بزرگ آن به سمت قله ادامه می‌دهیم. مسیر سنگی خط‌الراس را ادامه داده و به اتفاق تیم پیشرو در ساعت ۱۲:۳۰ به قله می‌رسیم. سایر اعضای گروه نیز طی ۲۰ دقیقه خود را به قله می‌رسانند. پس از مدتی توقف بر روی قله و مشاهده مناظر اطراف، دوباره قله در مه فرو می‌رود.
ساعت ۱۳:۳۰ به سمت پایین سرازیر شده و از همان مسیر صعود بازمی‌گردیم. پیمایش مسیر خط‌الراس در هوای مه آلود نیز بسیار زیبا و مورد علاقه من است.
با اتمام خط‌الراس و فرود از گردنه، هوا هم باز می‌شود. از مسیر مناسب به سمت روستا فرود آمده و ساعت ۱۶:۳۰ در محلی که صبحانه خورده بودیم توقف می‌کنیم. پای یکی از همنوردان هم آسیب دیده بود و به همین دلیل در مسیر برگشت با سرعت کمتری حرکت می‌کرد. پس از مقداری استراحت و صرف ناهار و نماز در ساعت ۱۷:۴۰ به سمت روستا حرکت می‌کنیم. ساعت ۱۸:۵۰ به روستا رسیده و عازم تهران می‌شویم.
در این برنامه هم شاهد مناظر زیبای بهاری بودیم و هم گوشه‌ای از طبیعت زیبای زمستان که رمق‌های آخر خود را داشت مشاهده کردیم. در ضمن هنوز پای مصدومم توی مسیر فرود و روی سنگ‌ها مقداری مشکل داشت..