درباره قله دال نشین شمشک:

قله دال نشین با ارتفاع 3320 متر در منطقه شمشک از توابع رودبار قصران استان تهران قرار دارد. نام این قله که در برخی منابع با عنوان لجنی یا سرلجنی به آن اشاره شده است با قلل رفیع سرکچال گره خورده است. چرا که مسیر صعود این قله، همان مسیر صعود زمستانی قله‌های سرکچال و خط‌الراس آن تا قله خلنو و سایر قلل آن می‌باشد.

قله دال نشین از طریق یال سرلجنی و از روستای شمشک بالا صعود می‌شود. این قله در سمت شرق روستای شمشک قرار دارد. از سمت شمال و از طریق گردنه لجنی به جانپناه لجنی و قلل سرکچال می‌رسد. خط الراس کلون بستک تا سرکچال‌ها همچون دیواره‌ای عظیم از شمال غرب تا شمال قله را در بر گرفته است. همچنین قله آبک در سمت جنوب قله دیده شده و از طریق گردنه لجنی به هم متصل می‌شوند. در سمت جنوب شرقی قله روته و در سمت شرق آن قله دماوند مشاهده می‌شوند. در سمت غرب نیز قله‌های آهنگرک، سیچال، الله بند و قلل آن منطقه قرار گرفته و دیده می‌شوند. قله‌های متعدد دیگر از البرز مرکزی همچون خط الراس توچال و خط الراس مهرچال و برخی قلل آن، مناظر اطراف قله را شامل می‌شوند.

لازم به ذکر است که قله‌ای با همین نام در شهر ارسنجان استان فارس قرار دارد.

مشروح گزارش برنامه:

سلام به کوهنوردان و همنوردان محترم

با گزارش برنامه صعود دیگری در البرز مرکزی در خدمت شما هستم. قله دال نشین را برای صعود انتخاب کرده‌ایم و به سمت روستای شمشک حرکت می‌کنیم. همان ابتدای روستای شمشک بالا از سمت راست وارد خیابان فیچال شده و ماشین را در محل مناسبی پارک می‌کنیم.

اختلاف دمای حدود 15 درجه‌ای منطقه شمشک با تهران باعث شده است تا در یک هوای دلچسب در میانه تابستان داغ تهران صعود خود را آغاز کنیم. مسیر صعود را از میان خانه‌های روستا پیدا کرده و با مقداری پیچ و تاب اولیه از روستا فاصله می‌گیریم. منظره روستای سرسبز شمشک و سپیدستان در دامنه‌ سرکچال بسیار زیبا است.

مسیر صعود قله چنانکه ذکر شد، مسیر صعود زمستانه سرکچال است. لذا تمام مسیر از روی یال به سمت شرق طی می‌شود. مقداری که از روستا فاصله گرفته و در مسیر صعود قرار می‌گیریم پیست اسکی شمشک در سمت راست ما یا سمت جنوب یال دیده می‌شود. شاید بتوان این منطقه را بعنوان یکی از مناطق پیشرو در نابودی طبیعت با ساخت و سازهای ناتمام نام برد! مسیر را ادامه داده و در سایه سنگی برای صرف صبحانه توقف می‌کنیم.

یال صعود قله در برخی قسمت‌ها فراختر و در برخی قسمت‌ها باریک‌تر است. در برخی مواقع سنگی و در زمانی دیگر خاکی و با پوشش گیاه است. شاید بتوان گفت تمام مسیر تحت الشعاع خط الراس کلون بستک به سرکچال است. قله آبک نیز در سمت جنوب خودنمایی می‌کند.

در نزدیکی قله جانپناه قرمز رنگ لجنی در دامنه سرکچال دیده می‌شود. در نهایت پس از پشت سر گذاشتن دو سه شیب بر فراز قله قرار می‌گیریم. پس از مدتها فاصله گرفتن از کوهستان، مشاهده این منظره‌ها و قله‌ها حس و حال خوبی دارد.

پس از ساعتی استراحت و لذت حضور در قله مسیر بازگشت را در پیش می‌گیریم. امکان فرود از گردنه لجنی و دره شمالی به سمت شمشک نیز وجود دارد ولی ما همان مسیر پیموده شده را باز می‌گردیم.

در طول پیمایش خاطرات برنامه‌های سال‌های گذشته که در این منطقه داشته‌ام و بطور ویژه برنامه‌هایی که در کنار برادر و استادم عباس کلهر داشتم، تداعی می‌شود. از خداوند متعال برای او علو درجات را مسئلت می‌کنم.

زمان‌بندی برنامه:

6:15 حرکت از تهران

7:30 شروع پیمایش از روستای شمشک بالا

9:10 توقف برای صبحانه به مدت 35 دقیقه

11:00 صعود به قله دال نشین

12:00 فرود

13:45 پایان برنامه در روستای شمشک بالا

نکات برنامه:

1. این برنامه در طبقه برنامه‌های سبک دسته بندی می‌شود.
2. با توجه به بهم ریختگی منطقه ناشی از ساخت و سازها، برای پیدا کردن مسیر در ابتدای یال روستا مقداری دقت لازم است.

درباره قله‌های عرقچین و تنگ‌چال:

قله‌های مجاور و نزدیک به یکدیگر عرقچین و تنگ‌چال با ارتفاع 2800 و 2850 متر در انتهای یال رحمان آباد که از منطقه‌ای به همین نام در شمال تهران آغاز می‌شود قرار دارند. این قله‌های کم ارتفاع که از سمت شرق خود به دره دارآباد مشرف می‌باشند، در جنوب غربی قله دارآباد و جنوب شرقی قله کلکچال قرار دارند. همچنین ادامه مسیر این دو قله به سمت شمال، شامل دو مسیر است که امکان صعود به قله کلکچال از مسیر جنوب شرقی و یا فرود به دره دارآباد از مسیر دره آب زندگانی تا باغچه خلیل را فراهم می‌نماید.

این قله‌ها بطور معمول از مسیر یال رحمان آباد و یا دره دارآباد صعود می‌شوند که در این برنامه مسیر اول را انتخاب کردیم.

مشروح گزارش برنامه:

سلام همنوردان گرامی و همراهان قدیمی

امروز بطور اتفاقی با آقا مجتبی، یکی از دوستان و همنوردان قدیمی خود مواجه شدم. در میان گپ و گفت و صحبتی که داشتیم با خنده گفت که یک زمانی صحبت از صعود قله‌هایی مثل عرقچین که می‌شد می‌گفتیم: “خجالت داره! آخه عرقچین هم شد قله؟!” اما واقعیتی است که در کوهنوردی مانند سایر رشته‌های ورزشی اگر از نظم و روال و برنامه خود خارج شوید، ناگزیر افت خواهید کرد. البته شاید پاگذاشتن در سن 40 سالگی نیز دلیل مضاعفی باشد که تاثیر آن را نادیده گرفتیم..

نه بیدار شدنمان شبیه کوهنوردان هست و نه تصمیم برنامه رفتن و نه شروع حرکتمان! در حالیکه مهر تابان با تمام قدرت بالای سرمان مشغول تابیدن است به اتفاق همسر جان از خیابان عروجی محله دارآباد و درب شرقی بوستان نیلوفر حرکت خود را شروع می‌کنیم. مقداری که از درب پارک فاصله می‌گیریم مسیر پاکوب سمت راست از آسفالت جدا می‌شود. چند بار جاده خاکی را قطع کرده و به مسیر ادامه می‌دهیم. دره رحمان آباد که معمولا برای صعود از بوستان نیلوفر انتخاب می‌شود در سمت غرب ما قرار دارد. کمتر از ساعتی پیمایش کند صبحگاهی ما را به انتهای دره رحمان آباد می‌رساند که یک محوطه مسطح و مشجّر مربوط به جنگل کاری رحمان آباد است.

محدوده اول جنگل کاری را پشت سر گذاشته و به دره دارآباد در سمت راست یا شرق خود مشرف می‌شویم. کار جنگل کاری و نگهداری و آبیاری آن در این ارتفاع کار پر مشقتی است که توسط برخی کارگران محترم در حال انجام است و ما شاهد گوشه‌ای از زحمات آنها بودیم. با ادامه این مسیر کم کم قله عرقچین با آن فرم عرقچینی خود در پشت قله فرعی نمایان می‌شود.

به استخر منابع طبیعی در ابتدای یال صعود قله می‌رسیم که تعداد کمی درخت در کنار آن قرار دارد. از کنار استخر یک پاکوب روی یال رفته و تا قله ادامه دارد. اما وجود یک پاکوب پررنگ به سمت شرق که یال قله را تراورس کرده و به سمت دره دارآباد می‌رود ما را فریب داد و مقداری منحرف کرد و لذا مجبور شدیم مجدد به روی یال رفته و به سمت غرب بازگردیم تا وارد پاکوب اصلی برای صعود قله شویم.

در طی مسیر استراحت‌های کوتاهی داشته و نفسی تازه می‌کردیم. شاید یکی از روزهای بسیار گرم سال را پشت سر می‌گذاشتیم و با کمبود آب هم مواجه بودیم. در نهایت پیش از ظهر به قله عرقچین رسیدیم.

خط‌الراس دارآباد از یال شن سیاه تا قله دارآباد و ادامه مسیر خط‌الراس تا بند لارکرور بطور کامل از شرق تا شمال در دیدرس ما قرار دارد. کوله خود را بر روی قله عرقچین قرار داده و قدم زنان تا قله تنگ‌چال رفته و دوباره باز می‌گردم.

پس از مقداری استراحت و عکاسی روی قله مسیر بازگشت را در پیش می‌گیریم. گمان می‌کردم که از مسیر دره زیبای دارآباد باز خواهیم گشت. ولی با توجه به شرایط خود منصرف شده و همان مسیر صعود را برای بازگشت انتخاب کردیم. بجز آب جوش و میوه، آب نوشیدنی نداشتیم و به سرعت خود را به پایین یال رساندیم. با وجود اینکه آب ورودی به استخر چندان مناسب بنظر نمی‌رسید، ولی در اوج گرما چاره دیگری جز استفاده از آن نداشتیم. زیر سایه درختی مقداری استراحت کرده و دوباره به مسیر ادامه دادیم. این بار دره رحمان آباد را برای فرود انتخاب کردیم تا سریعتر به محوطه بوستان نیلوفر برسیم و برنامه را به پایان برسانیم.

انجام این برنامه پس از مدتها غنیمت بود و خوشحال و شکرگزار خداوند بزرگ و مهربان بودیم. شاید این اولین برنامه من پس از فقدان دوست و برادرم عباس کلهر بود و تمام مسیر خاطراتمان را مرور می‌کردم.

نام و یاد شما همیشه در قلب و خاطرم زنده خواهد ماند..

تیغی که دشمنان صله دادند، زخم زد
دردی که دوستان هبه کردند ادعاست

آشفته مثل گیسوی بیدیم و مانده‌ایم
آن شانه‌ای که خواب بر آن می‌شود کجاست؟

خط بد مرا به غزل‌های من ببخش
زنجیر زر شکسته طلا بودنش طلاست

در بند آن نه ایم که دشنام یا دعاست
یادش به خیر هر که ز ما یاد می‌کند..

حامد عسکری

زمان‌بندی برنامه:

8:15 شروع پیمایش

10:30 استخر منابع طبیعی ابتدای یال قله

12:30 قله عرقچین

12:45 قله تنگ‌چال

13:15 فرود

14:00 استخر منابع طبیعی، نیم ساعت استراحت

15:20 انتهای دره رحمان آباد، 10 دقیقه استراحت

15:50 بوستان نیلوفر

16:10 پارکینگ

نکات برنامه:

1. این قله با توجه به ارتفاع آن بعنوان یک برنامه سبک برای آماده سازی و یا ریکاوری مناسب می‌باشد. 
2. در مسیر آب آشامیدنی وجود ندارد و لازم است همراه خود داشته باشید.