سلام به دوستان و همنوردان خوبم
امیدوارم که همیشه سلامت و پا به کوه باشید. امسال اولین برنامه کوهنوردی خود را با مقداری تاخیر در انتهای فروردین با صعود قله کلکچال آغاز کردم. همراه و هماهنگ با تعدادی از دوستان ساعت 6:30 در پارک جمشیدیه گرد هم آمدیم و در یک هوای بهاری پیمایش خود را شروع کردیم. در اردوگاه کلکچال برای صبحانه توقف کرده و سپس برای حرکت به سمت قله آماده شدیم. با افزایش ارتفاع و در مسیر گردنه کلکچال چهره برنامه کاملا زمستانی شده و بر حجم برف بطور قابل توجهی افزوده شد. قطعا در چندسال اخیر ارتفاعات تهران با این مقدار برف مواجه نشده و برای همین در چنین روزهایی در ارتفاع بالای 3000 متر هنوز مقدار قابل توجهی برف وجود دارد. وزش باد با سرعت بین 20 تا 30 کیلومتر بر ساعت بطور پیوسته در جریان است و همین باعث می‌شود دمای حسی کاهش یابد. بر روی گردنه مقداری استراحت کرده و سپس به سمت قله حرکت می‌کنیم. یال اول و دوم را پشت سر گذاشته و قله فرعی را صعود می‌کنیم. اگرچه نیازی به استفاده از یخ‌شکن نمی‌دیدم ولی برخی از کوهنوردان برای احتیاط بیشتر و افزایش اطمینان خود از یخ‌شکن استفاده می‌کردند. پس از مقداری توقف باقیمانده مسیر را پشت سر گذاشته و در ساعت 13:10 قله کلکچال را صعود کردیم.
وزش باد بطور پیوسته ادامه داشت و اجازه توقف زیادی به ما نمی‌داد. لذا پس از استراحت کوتاهی مسیر بازگشت را در پیش گرفته و به سمت پایین سرازیر شدیم. مسیر صعود خود را بازگشته و در اردوگاه کلکچال برای ناهار توقف کردیم. سپس به سمت تپه نورالشهدا رفته و پس از نماز و زیارت مزار شهدای گمنام به سمت پارک جمشیدیه سرازیر شدیم.
امیدوارم این صعود مقدمه برنامه‌های خوب و موفق و زیبای ما در سال جدید باشد. ان‌شاالله..
در ادامه تعدادی از تصاویر برنامه امروز را مشاهده می‌کنید.
4 دیدگاه دربارهٔ «قله کلکچال، 29 فروردین 98»
موفق باشید!
پاینده باشید..
بر روی بوم زندگی، هر چیز می خواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست، تقدیر را بــاور نکن
تصویر اگر زیبا نبود، نقّاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن، تصویر را بــاور نکن
خالق تو را شاد آفرید، آزاد آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو، زنجیر را بــاور نکن.
و واقعا که کوه نوردی می تواند پاره کردن زنجیر و پرواز در آرزوها باشد.
درود بر شما
چه متن زیبایی
متشکرم