درباره قله کهار:

قله کهار یکی از قله‌های چهارهزار متری البرز مرکزی است که در استان البرز قرار دارد. این قله بر روی خط‌الراسی غربی- شرقی واقع شده است که از سمت غرب به شرق، شامل قله‌های وارکش، ناز، میشینه‌نو، کهار کوچک، کهار و از طریق گردنه سیرابشم به قله‌های هفت خوان، کلاش‌ویا و کرچان می‌رسد. از ویژگی‌های بارز این قله بادهای شدید آن می‌باشد که همواره و در همه فصول بر فراز آن جریان دارد. همچنین مسیر این قله پیمایشی و طولانی بوده و نیازمند توان جسمانی مناسب می‌باشد.

مبدأ صعود قله کهار، روستای کلوان از توابع بخش آسارا در جاده چالوس است. مسیر روستا از جاده‌ای فرعی بعد از منطقه پل خواب به سمت چپ می‌باشد که به طرف روستاهای سیرا، آیگان و کلوان می‌رود.

زمان‌بندی برنامه:

۴:۳۰ حرکت از تهران، چهارراه خاقانی

۷:۰۰ کلوان

۷:۲۰ شروع پیمایش

۱۰:۰۰ جانپناه کهار، یک ساعت توقف برای صبحانه

۱۱:۰۰ حرکت از جانپناه به سمت قله

۱۴:۲۰ قله

۱۵:۰۰ فرود

۱۶:۱۰ جانپناه کهار، ۵۰ دقیقه توقف برای ناهار و نماز

۱۸:۴۵ کلوان

۱۹:۰۰ حرکت به سمت تهران

۲۱:۴۵ تهران، چهارراه خاقانی

شرح برنامه:

سلام به دوستان و همنوردان گرامی..

پس از برنامه تابستانه قله ناز در مردادماه امسال نوبت به قله کهار در یک برنامه زمستانی می‌رسد. هرچند که زمستان امسال را نشانی از فصل زمستان بجز سرمای آن نیست!

از آنجا که تا محل برنامه فاصله زیادی در پیش داریم، زودتر از همیشه در محل قرار حاضر می‌شویم. با حضور دوستان تهران را به سمت کرج و جاده چالوس ترک می‌کنیم. پس از طی مسیر وارد جاده فرعی کلوان شده و برای نماز صبح کنار مسجد یکی از روستاها توقف می‌کنیم. سپس جاده را ادامه داده تا به کلوان رسیدیم. از روی پل آهنی عبور کرده و در ابتدای مسیر خاکی از ماشین پیاده شدیم. در مسجد روستا از یکی از بومیان منطقه شنیدم که قله کهار را “کاهار” می‌نامید.

روستای کلوان داخل دره‌ای بین دو یال قرار دارد که یال شرقی، یال قله کهار و یال غربی، یال قله ناز است. بنابراین مقداری در مسیر خاکی پیش رفته و از مسیر پاکوب به سمت یال شرقی حرکت می‌کنیم. بر روی یال و کنار آخرین خانه روستا توقف کوتاهی داریم تا همه همنوردان مقدار لباس خود را تنظیم کنند و سپس به مسیر ادامه دهیم. همینجا اشاره کنم که در این برنامه افتخار داشتم که پس از مدتها با دو نفر از همنوردان با تجربه و قدیمی خود همراه شوم و علاوه بر سرپرست محترم از تجارب این دوستان نیز استفاده کنم.

جهت یال کهار از جنوب شرق به شمال غرب کشیده شده است. پس از حدود دو ساعت و نیم پیمایش به جانپناه کهار در ارتفاع نزدیک به ۳۲۰۰ متر می‌رسیم. حدود یک ساعت برای صبحانه داخل جانپناه توقف داریم.

کم کم آماده حرکت به سمت قله می‌شویم. مسیر یال از جانپناه تا قله ادامه پیدا می‌کند. مقداری از جانپناه فاصله گرفته و بخش کوتاهی از مسیر را تراورس می‌کنیم و دوباره به روی یال بازمی‌گردیم. علاوه بر اینکه بصورت معمول قله کهار و در برخی مواقع مسیر آن بادگیر است، امروز مطابق پیش‌بینی هواشناسی ارتفاعات البرز با وزش باد مواجه هستند. برای همین بعد از جانپناه با وزش باد مواجه شده و هرچه ارتفاع می‌گیریم بر شدت آن افزوده می‌شد. بطوریکه در برخی مواقع شدت باد بر روی یال به بیش از ۴۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

در هنگام صعود، مسیر قله ناز در یال غربی دیده می‌شود و همین باعث شد تا خاطرات برنامه تابستان امسال و زیبایی‌های آن را در ذهن خود مرور کنم. همچنین خط‌الراس کهار به ناز و باد شدیدی که برف‌های روی گردنه آن را به آسمان می‌برد توجه من را به خود جلب کرده بود.

از آنجاکه این مسیر بادگیر است بر روی یال برف چندانی نبوده و نقاب‌های کوچکی در کناره‌های یال شکل گرفته بود. با نزدیک شدن به قله فرعی، آزادکوه زیبا رخ نشان داد.

مسیر یال را ادامه داده و پس از عبور از کنار قله فرعی به سمت قله اصلی حرکت می‌کنیم. جالب است که قبل از قله اصلی وزش باد به حداقل ممکن می‌رسد و با توجه به مسطح بودن آن قسمت، محل مناسبی برای شبمانی‌های احتمالی و یا اضطراری می‌باشد.

قسمت آخر مسیر را طی کرده و بر فراز قله کهار قرار می‌گیریم. با نزدیک شدن به قله وزش باد شدت گرفت. بنحوی که شدت باد بر روی قله بیش از ۵۰ الی ۵۵ کیلومتر بر ساعت بود. دماسنج دمای ۱۲ درجه زیر صفر را نشان می‌داد و دمای حسی ۲۳ درجه زیر صفر بود. همچنین جی پی اس ارتفاع قله را ۴۰۲۷ متر نشان می‌داد.

مدتی از شدت باد در کنار سنگچین قله پناه گرفتیم تا سایر اعضای گروه نیز به ما ملحق شوند. بر فراز قله منطقه بسیار وسیعی از قله‌های البرز مرکزی دیده می‌شوند. بطوریکه با مشاهده آنها برنامه‌های سال آینده خود را تنظیم می‌کردم! از طرفی به خط‌الراس کهار به ناز در غرب نگاه کرده و از طرف دیگر به قله آزادکوه در شرق می‌نگریستم و به این برنامه‌ها برای سال آینده فکر می‌کردم. همچنین مجموعه قلل علم‌کوه در سمت شمال دیده می‌شوند و امیدوارم در سال آینده نیز آنجا را هم تجربه کنم.

پس از حضور اعضای گروه بر فراز قله و تصویربرداری از مناظر اطراف به سمت جانپناه سرازیر می‌شویم. این‌بار بیشتر مسیر را از روی برف‌ها و با سرعت بیشتر طی می‌کنیم و به جانپناه می‌رسیم. برای ناهار و نماز ساعتی داخل جانپناه رفته و سپس مسیر را به سمت کلوان ادامه می‌دهیم.

لحظه‌های زیبای غروب خورشید در فصل زمستان، مناظر بی‌نظیری را در کوهستان بوجود می‌آورد و در همین زمان گام برداشتن و سرازیر شدن از روی برف‌ها لحظه‌های پرنشاط و شادابی در انتهای یک برنامه عالی و زیبا برایم رقم می‌زند. در نهایت انتهای مسیر را نیز در تاریکی طی کرده و به روستای کلوان می‌رسیم.

خوشحالم که توانستم در آخرین لحظات خودم را آماده کنم و به این برنامه برسانم. از تو ممنونم..

نکات برنامه:

• در کنار جانپناه کهار چشمه آبی وجود دارد که در فصل زمستان آب ندارد.
• مسیر این برنامه پیمایشی و طولانی بوده و مسافت طی شده بیش از ۱۸ کیلومتر می‌باشد که قابل توجه است.
• قله کهار همواره با بادهای شدید همراه است و لازم است از تجهیزات مورد نیاز متناسب با فصل صعود استفاده شود.

 

درباره قله گل زرد:

قله گل زرد با ارتفاع تقریبی ۳۷۰۰ متر در منطقه البرز مرکزی، بین امام‌زاده هاشم و پلور در محدوده جاده هراز قرار دارد. این قله بر روی خط‌الرسی طولانی قرار دارد که از همین قله در سمت شرق آغاز شده و در ادامه به سمت غرب قلل سیاه‌پلاس (کوه کبود)، فیل زمین، گاوبینی، سرسیاه‌غارها، ریزان، آتش‌کوه، مهرچال، پیرزن کلوم و همهن در منطقه لواسانات، قله‌های اصلی تشکیل دهنده این خط‌الراس می‌باشند.

از چهار جبهه برای صعود قله گل زرد مسیر وجود دارد:

• جبهه شمالی: از مسیر دشت گل زرد در نزدیکی منطقه منظریه پلور و مسیر یال شمالی قله صعود می‌شود.
• جبهه غربی: مسیر خط‌الراسی صعود این قله می‌باشد. می‌توان پس از صعود هر یک از قله‌های این خط‌الراس از روی خط‌الراس قله گل زرد را صعود کرد.
• جبهه جنوبی: از روستای مبارک آباد بعد از گردنه آبعلی صعود می‌شود.
• جبهه شرقی: از جاده هراز شروع شده و با قرار گرفتن بر روی یال شرقی قله که بخش‌هایی از آن تیغه‌ای می‌باشد، صعود می‌شود.

در این برنامه مسیر جبهه شمالی برای صعود قله در نظر گرفته شده است. از ویژگی‌های این مسیر می‌توان به غار گل زرد که در محدوده دشت گل زرد واقع شده است اشاره کرد. همچنین از آنجا که قله گل زرد در نزدیکی قله دماوند واقع شده است، در این مسیر، قله دماوند همواره با همه عظمت خود در میدان دید قرار دارد. همین‌طور با افزایش ارتفاع، دشت لار و دریاچه سد لار نیز قابل رؤیت می‌باشند.

زمان‌بندی برنامه:

۵:۱۰ حرکت از تهران

۶:۲۰ امام‌زاده هاشم توقف برای نماز به مدت نیم ساعت

۷:۳۰ دشت گل زرد، ابتدای برنامه

۷:۴۰ حرکت، شروع برنامه

۸:۴۵ توقف برای صبحانه به مدت نیم ساعت

۱۴:۰۰ قله

۱۵:۱۰ فرود

۱۶:۳۰ توقف برای ناهار به مدت نیم ساعت

۱۵ دقیقه بازدید از غار گل زرد

۲۰:۰۰ پایان برنامه

۲۲:۰۰ تهران

شرح برنامه:

سلام به همه دوستان و همنوردان و عزیزانی که مطالب من را دنبال می‌کنند.. عزیزانی که در این چند وقت اخیر پیگیر برنامه نرفتن‌هایم شدند! در حالیکه برخی از آنها را شاید تابحال از نزدیک ندیده باشم.. فقط می‌توانم بگویم که از همه شما صمیمانه تشکر می‌کنم..

نمی‌دانم! از برنامه و حال و احوال آینده‌ام بی‌خبرم.. امیدوارم بیشتر برنامه بروم و با این قلم ناقص و ضعیفم برایتان بنویسم..

بالاخره بعد از این مدت طولانی عازم برنامه شدم. قله گل زرد اولین قله از خط‌الراسی است که بیشتر قله‌های آن را صعود کرده‌ام و این قله را هم می‌خواهم صعود کنم. بجز این قله، قلل سیاه‌پلاس، گاوبینی و همهن قله‌هایی از این خط‌الراس است که هنوز آنها را صعود نکرده‌ام.

با حضور همه همنوردان در محل تجمع و بوسیله یک دستگاه ون به سمت جاده هراز حرکت می‌کنیم. برای نماز توقف کوتاهی در امام‌زاده هاشم داریم و سپس به سمت پلور می‌رویم. قصد داریم قله گل زرد را از جبهه شمالی صعود کنیم. فاجعه بزرگ اینجاست که هشتم دیماه است و تقریبا هیچ برفی وجود ندارد! از جاده امام‌زاده هاشم سرازیر می‌شویم و پس از اولین تونل و نرسیده به آب معدنی پلور از یک راه فرعی در سمت چپ جاده به طرف راهدارخانه منظریه می‌رویم. قبل از رسیدن به ساختمان راهدارخانه مسیر خود را از یک جاده خاکی که به سمت شرق می‌رود به طرف دشت گل زرد تغیر می‌دهیم. ابتدای جاده آسفالت است و در ادامه خاکی می‌شود که چندان هم جاده مناسبی نیست. ماشین مقداری در این جاده خاکی جلو رفته و بدلیل خرابی راه توقف می‌کند تا همه پیاده شوند.

در حالی آماده حرکت می‌شویم که منظره فوق‌العاده قله دماوند از همین ابتدا در دیدرس ما قرار دارد و درطول برنامه از دید ما خارج نمی‌شود.

مسیر جاده خاکی را ادامه می‌دهیم و پس از یک کلبه، به گوسفندسرایی محصور شده می‌رسیم. باید خودمان را به یال شمالی قله برسانیم.

از دره جنوب گوسفندسرا مسیر را به سمت قله ادامه می‌دهیم. از مسیر مناسب به سمت راست متمایل شده و بر روی اولین یال برای صبحانه توقف کوتاهی داریم. از اینجا قله و مسیر آن بطور کامل دیده می‌شود. در میانه‌های یال شمالی قله، سنگ و صخره قرار دارد. همچنین دامنه‌های شمالی قله سفیدپوش است و مقدار کمی برف دارد.

در ادامه مسیر از یک دره عبور کرده و سپس به یال شمالی قله می‌رسیم. همینجا اشاره کنم که در میانه این دره غار گل زرد قرار دارد که در مسیر بازگشت از آنجا عبور خواهیم کرد.

مسیر یال را به سمت قله ادامه می‌دهیم و از یک قسمت دست به سنگ عبور می‌کنیم. با پیمایش این قسمت به سنگ و صخره‌هایی که اشاره کردم می‌رسیم. از سمت چپ سنگ‌ها مسیر مناسبی پیدا کرده و بر روی گرده می‌رویم. این مسیر سنگی را طی کرده و در ادامه در چند قسمت دست به سنگ‌های کوچکی نیاز دارد که پشت سر گذاشته و به یال زیر قله می‌رسیم.

تشکیل ابرهای آلتوکومولوس نوع۴ بر فراز قله دماوند که نشان‌دهنده وزش بادهای شدید بر فراز این قله می‌باشد، تصاویر بسیار زیبایی برای ما رقم زد.

مسیر را به سمت قله ادامه می‌دهیم. یال زیر قله پر شیب و ریزشی است و در برخی قسمت‌ها نیاز است که مراقبت شود تا سنگ از زیر پای نفرات بالاتر به نفرات پایین‌تر برخورد نکند. اینجا بود که بیش از دو ماه دوری از کوهستان و فعالیت‌های کوهنوردی را در خود احساس کردم و انتهای مسیر را به سختی طی کردم. همچنین بهم‌ریختگی در تغذیه و سایر فعالیت‌های ورزشی هم مزید برعلت شد و در انتهای راه انگشت پا و یکی از بازوهایم در حال گرفتگی بود و پیوسته مراقب بودم و بدنم را در وضعیتی قرار می‌دادم که این عضلاتم نگیرد. البته از نمک و آب هم استفاده کردم که در بهبود وضعیتم مؤثر بود. شاید درصورتیکه عضلاتم می‌گرفت برای بازگشت با مشکل مواجه می‌شدم.

در نهایت موفق شدیم ساعت ۱۴:۰۰ بر فراز قله گل زرد شرقی (با ارتفاع ۳۶۷۲ متر بر اساس جی پی اس شخصی) قرار بگیریم.

امروز آسمان صاف و در برخی مواقع نیمه ابری بود و هوا بسیار مطبوع و عالی بود. از طرف دیگر در طول برنامه بجز در یال زیر قله که مقداری وزش باد داشتیم، از وزش باد هم خبری نبود. از آنجا که آفتاب خوبی بر روی قله بود و مشکل زمان هم نداشتیم ساعتی بر روی قله توقف داشتیم. هوا صاف و بدون غبار بود و مناظر اطراف بخوبی دیده می‌شد. از تیغه‌های شرقی قله گرفته تا قله‌های پاشوره و زرین‌کوه و خط‌الراس دوبرار در شرق، قله‌های گل زرد غربی و سیاه پلاس در غرب، قله باشکوه دماوند و مناظر زیبایی که امروز برای ما ایجاد کرد و سایر قلل مربوط به دشت لار و خط‌الراس دوخواهرون در شمال… همگی از فراز قله دیده می‌شد.

در نهایت پس از عکاسی از مناظر اطراف و همینطور عکس یادگاری، مسیر فرود را در پیش گرفتیم. برای فرود ابتدا مقداری به سمت شرق قله آمده و سپس از مسیری که برای فرود مناسب‌تر است سرازیر شدیم.

در ادامه و مقداری پایین‌تر مسیرمان با مسیر صعود یکی شده و مسیر یال را به سمت پایین ادامه دادیم. در محل مناسبی برای ناهار توقف کرده و مجددا مسیر را ادامه دادیم. درحالیکه هوا کم‌کم رو به تاریکی می‌رود، برخی از نور مهتاب و برخی هم از هدلامپ استفاده می‌کنند. یال شمالی قله را به امید اینکه مسیری به سمت دشت گل زرد داشته باشد تا انتها ادامه می‌دهیم. اما انتهای یال کاملا پرتگاهی بود و حداقل در آن شرایط مسیری به سمت دشت پیدا نکردیم. برای همین مقدار کمی از مسیر را بازگشته و تقریبا از بالای غار گل زرد مسیری پیدا کرده و وارد دره‌ای که در سمت شرق ما قرار داشت شدیم. داخل دره و مقداری پایین‌تر به غار گل زرد رسیدیم. به درخواست دوستان و با موافقت سرپرست برای یک بازدید مختصر بصورت سینه خیز! وارد غار شدیم. از آنجا که وسایل ایمنی مثل کلاه همراهمان نبود به همان اوایل غار اکتفا کرده و از آن خارج شدیم.

با ادامه مسیر به گوسفندسرا و سپس جاده خاکی رسیدیم. این بار راننده طی تماسی اعلام کرد که وارد جاده خاکی نمی‌شود و برای همین تا جاییکه جاده آسفالت می‌شد پیاده رفتیم.

با مشاهده ماشین همگی سوار آن شده و به سمت تهران حرکت کردیم. خداوند بزرگ را برای این برنامه خوب و این روز زیبا سپاسگزارم..

نکات برنامه:

• برنامه در فصل زمستان اجرا شد و حداقل در این فصل منبع تامین آب آشامیدنی بجز برف وجود ندارد. برای همین آب به مقدار مورد نیاز همراه خود داشته باشید.
• در این برنامه بیش از ۱۵ کیلومتر پیمایش داشته و در برخی قسمت‌ها نیاز است که دست به سنگ شوید.