از اونجاییکه توی گزارش برنامه پارسال (قله پرسون، ۱۷ بهمن ۹۳) درباره مسیر قله پرسون و همینطور خود قله صحبت شده، دیگه اینجا اونا رو تکرار نمی‌کنم.
در مسیر صعود بدون مشکل خاصی به سمت قله حرکت کردیم. برف نسبتا زیادی توی منطقه باریده بود و روی زمین نشسته بود. من و یکی از دوستانم اولین افرادی بودیم که امروز داشتیم قله پرسون رو صعود می‌کردیم. برای همین برفکوبی قله فرعی تا قله پرسون رو هم انجام دادیم. حدود نیم ساعت بعد از ما که جلودار حرکت کرده بودیم، بقیه اعضای گروه هم بطور کامل قله رو صعود کردند.
بعد از ما دو گروه دیگه هم قله رو صعود کردند که یکی از اونا بچه‌های گروه سها بودند که از قبل باهاشون آشنا بودم. بعد از خوش و بش با دوستان و گرفتن عکس به سمت پایین حرکت کردیم.
هوا که در مسیر رفت نیمه ابری بود، حالا دیگه مه غلیظی گرفته بود و بارش برف هم شروع شده بود. یه هوای عالی و دوس داشتنی… فقط از اونجاییکه بخاطر مه دیدمون محدود شده بود، لازم بود دقت کنیم تا بعضی جاها مسیر رو اشتباه نریم.
قله دشته یا وسیه با ارتفاع 2530 متر از جنوبی ترین قلل البرز مرکزی می باشد. دشته در واقع همان قله حد فاصل تهران و کرج است که در حین گذر از اتوبان آن را می‌بینیم. وقتی در یک روز صاف و بدون غبار برفراز آن بایستیم، در سمت چپ تهران و در سمت راست کرج تا کیلومترها معلوم است.
مسیرهای متعددی برای صعود به قله دشته وجود دارد که از جمله آنها می‌توان از مسیرهای عظیمیه کرج، دره وسیه، کلاک بالا، گرمدره و روستای کندر نام برد.
در این برنامه که با یک گروه طبیعت گرد هماهنگ شده بودیم، از مسیری که به سایت بالای قله منتهی می‌شد برنامه را شروع کردیم. برای همین در انتهای اتوبان همت و پس از پست برق، از مسیر جاده کنار پست برق تا یک چشمه و از مسیر سمت راست چشمه تا یک دامداری مسیر را ادامه دادیم و در کنار دامداری ماشین را پارک کردیم.
از مسیر پاکوب کنار دامداری حرکت خود را آغاز کردیم و مسیر دره را تا یک گردنه ادامه دادیم. نرسیده به گردنه و در مسیر دره، در سمت چپ و در کنار تعدادی درخت یک چشمه وجود دارد که می‌توان از آب آن استفاده کرد. سپس از گردنه به سمت چپ حرکت کردیم تا به یک کلبه رسیدیم. لازم به ذکر است گروهی که جلوتر حرکت می‌کرد به اشتباه از گردنه به سمت راست تغییر مسیر داده بود که یکی از همنوردان بسرعت خود را به آنها رساند و مسیرشان را اصلاح کرد. پس از استراحت و صبحانه در کلبه، مسیر را ادامه دادیم. از اینجا به بعد که یک جاده آسفالته تا کنار سایت کشیده شده است، مسیر را ادامه داده و پس از عبور از سایت به قله رسیدیم.
در مسیر قله مناظر زیبایی بر فراز ابرها شاهد بودیم که برخی از عکسهای این برنامه را در ادامه مشاهده می‌کنید.
تصویر پانوراما از منظره پیش رو از روی قله
قله دماوند از روی قله قابل مشاهده است
پس از اندکی استراحت از مسیری که صعود کرده بودیم به سمت پایین بازگشتیم.
این برنامه بیشتر شبیه یک برنامه طبیعت‌گردی و گلگشتی بود! و برخلاف رویه برنامه‌هایی است که در آن شرکت می‌کنم که این بدلیل نداشتن اطلاعات لازم از گروه و برنامه مورد نظر آنها اتفاق افتاد.
یک برنامه زیبای پاییزی و برفی! همراه با گروه کوهنوردی شهید ورکش…
قله آتشکوه مرتفع‌ترین قله منطقه افجه…
ارتفاع این قله رو از 3700 متر تا 3850 متر ذکر کرده‌اند…
گزارش و مشخصات دقیق برنامه رو میتونید در اینجا مطالعه کنید.
و اما تعدادی از عکسهای زیبای این برنامه:
قله ریزان در سمت چپ تصویر و قله دماوند در سمت راست تصویرنمای شمالی قله توچال از مسیر آتشکوه
قله ساکابر فراز قله آتشکوهمسیر صعود از فراز قله آتشکوهبر فراز قله آتشکوه و مناظر و ارتفاعات اطرافبر فراز قله آتشکوه و مناظر و ارتفاعات اطرافبر فراز قله آتشکوه و مناظر و ارتفاعات اطراف
با توجه به اینکه برای برنامه انفرادی امروز قصد داشتم از قله کلکچال برم قله توچال… ساعت 6:15 حرکت خودمو از پارک جمشیدیه شروع کردم.
7:30 تپه نورالشهداء و عرض سلامی به شهیدان.
7:45 پناهگاه کلکچال. توقف برای صبحانه. در این حین بارش نم نم باران هم شدیدتر شد.
8:30 ادامه حرکت از پناهگاه.
9:15 زین اسبی کلکچال.
در ادامه مسیر به سمت قله کلکچال حرکت کردم. پس از مدتی بارندگی شدت گرفته و وارد مه شدم. از آنجا که بصورت انفرادی صعود می‌کردم و وضعیت آب و هوا بسیار غیرقابل اطمینان بود، مدتی صبر کردم تا شاید با فرد یا گروهی دیگر همراه شوم. پس از مدتی انتظار، وزش باد هم شدت گرفت و کسی هم به سمت قله کلکچال نیامد. در فکر بودم که اگر کسی هم به سمت کلکچال بیاید، به احتمال بسیار زیاد تا کلکچال با من همراه می‌شود و دوباره از کلکچال تا توچال را باید بصورت انفرادی در آن شرایط غیر قابل پیش‌بینی آب و هوایی صعود کنم. برای همین تصمیم گرفتم از مسیر شیرپلا که مسیر پر ترددی است به توچال صعود کنم.
برای همین به سمت پایین برگشتم و ساعت 9:45 دوباره به زین اسبی رسیدم. به سمت شیرپلا تغییر مسیر داده و ساعت 10:10 به پناهگاه شیرپلا رسیدم.
10:15 حرکت از پناهگاه شیرپلا به سمت پناهگاه امیری.
11:45 پناهگاه امیری.
11:50 حرکت از امیری به سمت قله.
از پناهگاه امیری با دو نفر دیگر یک اکیپ تشکیل داده و به سمت قله حرکت کردیم. پس از چند دقیقه پیمایش، هوا مه آلود شد و به برف رسیدیم. در ادامه و با افزایش ارتفاع، بارش برف شروع شد و مه هم شدیدتر شد. پس از مدت کوتاهی وزش باد هم سرعت بیشتری گرفت تا در یک هوای جذاب و عالی به حرکت خود در کولاک و مه ادامه دهیم. در نهایت در ساعت 13:20 ناگهان در فاصله 5 متری خود پناهگاه قله را مشاهده کردیم و به قله رسیدیم.
پس از استراحت، از آنجا که همراهانم قصد داشتند با تله پایین بیایند، از آنها جدا شده و به سمت پایین حرکت کردم.
13:45 حرکت از قله به سمت پایین.
مه خیلی شدید بود و به همین دلیل در مسیر برگشت میله‌ها تا بخشی از مسیر کمک من برای پیدا کردن مسیر بود.
14:20 پناهگاه امیری.
دیگه حالا مه خیلی پایین آمده بود. بطوریکه تا نزدیک پناهگاه شیرپلا، ساختمان پناهگاه قابل رؤیت نبود.
15:20 پناهگاه شیرپلا. توقف برای نماز ظهر و عصر.
16:00 حرکت از شیرپلا به سمت پایین.
17:40 میدان مجسمه دربند.
*فکر می‌کنم با یه تصمیم بموقع و شاید عاقلانه برای تغییر مسیر (از کلکچال به شیرپلا) تونسته بودم برنامه رو (با امنیت بیشتر) اجرا کنم و به اتمام برسونم…
شاید یکی از زیباترین برنامه‌های کوهنوردی همین برنامه قله درفک باشد. قله 2730 متری درفک در منطقه رودبار استان گیلان، ترکیبی از مناظر زیبای جنگلی و چمن‌زارهای وسیع در یک منطقه کوهستانی می‌باشد.
مسیر صعود را از روستای شاه شهیدان انتخاب کردیم. به همین منظور، در روز چهارشنبه 8 مهر 94 ساعت 14:30 تهران را ترک کردیم. مسیر ما جاده تهران قزوین رشت بود که بعد از پلیس راه امام زاده هاشم به سمت سنگر تغییر مسیر دادیم. پس از وارد شدن به سنگر از جاده سد سنگر به سمت سیاهکل حرکت کردیم و در ادامه وارد مسیر زیبای سیاهکل تا دیلمان شدیم. از دیلمان به سمت آسیابر و روستای شاه شهیدان می‌رویم که 7 کیلومتر انتهای مسیر خاکی می‌باشد. ساعت 23:30 به روستای شاه شهیدان می‌رسیم و حسینیه کنار امام‌زاده را برای استراحت انتخاب می‌کنیم. از ابتدای ورود ما به روستا، باران نسبتا شدیدی شروع به باریدن کرد که بنظر می‌رسید برنامه را تحت تاثیر قرار دهد.
بهر حال ساعت 7:00 صبح پنجشنبه 9 مهر 94 پس از نماز و صبحانه حرکت خود را از روستای شاه شهیدان به قصد قله در یک هوای بارانی آغاز کردیم. از مسیر سمت چپ امام زاده حرکت می‌کنیم تا بر روی ارتفاعی که به روستا مشرف است قرار می‌گیریم.
روستای شاه شهیدان
در ادامه از دره پیش رو عبور کرده و در مسیر پاکوب به سمت غرب و در مسیر دکل‌های برق حرکت می‌کنیم. از آنجایی که همه همنوردان ما برای اولین بار این برنامه را اجرا می‌کردند، از یک چوپان برای ادامه مسیر راهنمایی می‌گیریم. در این مسیر، دامنه جنوبی با پوشش سبز یکدست و درختانی با برگهای چند رنگ خودنمایی می‌کند.
پس از ساعتی پیمایش به یک منطقه جنگلی و پس از آن به میانه یک جاده خاکی می‌رسیم. از راه جاده به سمت بالا حرکت می‌کنیم و ساعت 9:00 به ابتدای منطقه اربناب با خانه‌های کم تعداد و زیبای روستایی می‌رسیم.
روستای اربناب
پس از یک استراحت کوتاه از جنگل بالادست روستا عبور می‌کنیم و در مسیر جاده به سمت قله حرکت می‌کنیم.
از اینجا به بعد نشانه مسیر تا کاسه قله همین جاده خاکی می‌باشد. بخشی از راه را خارج مسیر جاده و از پاکوب‌های موجود میانبر می‌زنیم. ساعت 11:15 به ابتدای یک مسیر نسبتا مسطح که تا کاسه قله ادامه دارد می‌رسیم که در ابتدای این مسیر و در سمت چپ یک چاله نسبتا عمیق قرار دارد.
پس از 15 دقیقه پیمایش به کاسه قله می‌رسیم که دامداران در قسمتهایی از آن کلبه‌هایی برای استقاده خود ساخته‌اند. از آنجا بر روی دامنه به سمت قله جنوبی که مرتفع‌ترین قله این منطقه است ارتفاع گرفته و ساعت 12:15 به قله درفک می‌رسیم.
کاسه قله درفک
بر فراز درفک
بر فراز درفک
قله درفک
پس از استراحت و گرفتن عکس، ساعت 13:00 مسیر بازگشت را از همان راهی که صعود کرده بودیم در پیش می‌گیریم. در میانه راه دو استراحت نیم ساعته یک بار برای ناهار و یک بار برای نماز داشته و ساعت 18:00 به روستای شاه شهیدان می‌رسیم.
پس از یک ساعت آماده سازی و جمع کردن وسایل، ساعت 19:00 به سمت تهران حرکت می‌کنیم. از همان مسیر رفت به تهران بازگشته و ساعت 3:30 جمعه 10 مهر 94 به تهران رسیده و این برنامه فوق‌العاده زیبا را به اتمام می‌رسانیم.
نکات:
1-در منطقه اربناب و با راهنمایی افراد روستا متوجه شدیم مسیر کوتاهتری از تهران تا اربناب وجود دارد و می‌توان از راه رستم‌آباد، توتکابن، دشت ویل و دفراز با ماشین تا روستای اربناب آمده و آنجا برای شب‌مانی کمپ زد.
2-در مسیر صعود و با قرار گرفتن در ابتدای مسیر مسطح منتهی به کاسه قله، پس از عبور از چاله‌ای که به آن اشاره شد، می‌توان با قرار گرفتن بر روی یال سمت چپ سریعتر و آسانتر به قله جنوبی (اصلی) رسید.
3-از ابتدای پیمایش به مدت 4 ساعت به تناوب با بارش باران مواجه بودیم که در مواردی بارش نسبتا شدید و با وزش باد و طوفان همراه می‌شد که این مسئله و توقف‌های مکرر برای افزایش و کاهش لباس اندکی حرکت ما را کند کرده بود. همچنین در محدوده یال منتهی به قله و بر روی قله باد شدیدی می‌وزید.
4-در قسمتی از کاسه قله یک غار یخی وجود دارد که متاسفانه از دیدن آن باز ماندیم.
به اتفاق دو نفر از دوستان در اولین جمعه پاییز عازم قله دارآباد شدیم.
مسیر صعود را از روی یال شن سیاه انتخاب کرده و پس از دو ساعت کنار اتاقک در منطقه نظامی برای استراحت و صبحانه توقف کردیم. پس از صبحانه به مسیر خود بر روی خط الراس دارآباد ادامه داده و پس از دو ساعت پیمایش دیگر به قله رسیدیم. بعد از استراحت و گرفتن عکس، مسیر بازگشت را در پیش گرفته و به این منظور از مسیر منتهی به چشمه درازلش که بخش قابل توجهی از آن شن اسکی می‌باشد فرود آمدیم. پس از اندکی استراحت در کنار چشمه، باقیمانده مسیر را طی کرده و برنامه خود را در پارکینگ دارآباد به اتمام رساندیم.
